Πεζοπορία στον πίσω Αγιώργη (Βαβύλα).

Το περιμένουμε ανυπόμονα.

Θα μαστε εκεί.

Φίλοι απο τον Άγιο Νικόλα μας γνώρισαν πως απο την παράδοση
του χωριού το μοναστήρι που πρόκειται να επισκεφθούμε την
Κυριακή λέγεται πίσω Αγιώργης, χωρίς κανένα άλλο προσδιορισμό.

Η αναφορά του ως Αγιώργης της Βαβύλας είναι αυθαίρετος και
αλλοιώνει την παράδοση, παρότι έχει περάσει και στα φυλλάδια
του Δήμου, και ότι απο τους φορείς του χωριού γίνεται προσπάθεια
εξάλειψης του αυθαίρετου όρου.

Απο την πλευρά μας να σημειώσουμε ότι σεβόμαστε την παράδοση
του τόπου, και οπωσδήποτε δεν έχουμε καμμία πρόθεση να την
αλλάξουμε.
Το εντός παρένθεσης "Βαβύλα" που βάλαμε στην επικεφαλίδα, το
βάλαμε για να υπάρχει γεωγραφικός προσδιορισμός του σημείου
συνάντησης, καθώς πολλοί απο αυτούς που συμμετέχουν στις
πεζοπορίες δεν είναι απο τον Άγιο Νικόλα και χρειάζοταν ένα
γεωγραφικό σημείο ευρύτερα αναγνωρίσιμο.

Πραγματοποιήθηκε σήμερα η προγραμματισμένη πεζοπορία της
ΤΟΥΛΙΠΑΣ στον πίσω Αγιώργη με την συμμετοχή 20 περίπου μελών
και φίλων του Συλλόγου.
Ο μετρίας έντασης βοριάς που φυσούσε ενδεχομένως αποθάρρυνε
την ευρύτερη συμμετοχή.
Όσοι όμως παραβρέθηκαν είχαν την ευκαιρία να απολαύσουν μία
πεζοπορική διαδρομή και έναν προορισμό με σπουδαίας σημασίας
περιβαλλοντικό και ιστορικό ενδιαφέρον.
Θα συνεχίσουμε το θέμα με περισσότερο φωτογραφικό υλικό, βίντεο,
καθώς και στοιχεία απο την εξόρμηση αυτή.

Φθάνοντας στον προορισμό και απολαμβάνοντας τον καφέ στα πεζούλια,
κάτω απο τον ίσκια της αριάς και των σφενταμιών.

Έξοχα!!!

Έχω πάει εκεί και είναι πολύ όμορφος τόπος.

Ίσως είναι και αυτός ένας λόγος που δεν υπήρχε
μεγάλη συμμετοχή.
Οι περισσότεροι κάποια φορά θα έχουν ξαναπάει εκεί.
Επιπλέον ακόμη είναι καλοκαίρι.
Κάποιοι πιθανόν φοβήθηκαν και τη ζέστη.

Η πεζοπορία είχε διπλό ενδιαφέρον.
Ιστορικό με το βυζαντινό μοναστήρι του 13ου αιώνα και τις
πολύ ενδιαφέρουσες αγιογραφίες που βρίσκονται στον πρόναο,
αλλά και περιβαλλοντικό.
Πέρα απο το εντυπωσιακό φαράγγι του Αγιώργη ο περιβάλλον
χώρος είναι ενδεικτικός των μεσογειακών θαμνώνων (Μακία).
Πρόκειται για βιότοπους που έχουν προέλθει απο υποβάθμιση και
καταστροφή δάσους, και το χαρακτηριστικό τους είναι πυκνή και
υψηλή βλάστηση ( 3-4 μέτρα ύψος) που δημιουργείται απο ψηλούς
θάμνους ( πουρνάρι, σχίνο,κουμαριά, ερεικίδες).
Αυτό όμως που είναι πιο σημαντικό είναι το δάσος απο τις αριές.
Ο τόπος μας δεν είχε και στο παρελθόν τη μορφή που έχει σήμερα.
Ακόμη και στους ιστορικούς χρόνους η χλωρίδα και η πανίδα ήταν
διαφορετικές πρίν η ανθρωπογενής δραστηριότητα αλλά και άλλες αιτίες
τα αλλάξουν.
Τα βουνά ήταν δασοσκέπαστα και το δάσος με τις αριές είναι ένα
απομεινάρι του παρελθόντος που βρίσκεται εκεί για να μας θυμίζει
πως ήταν κάποτε ο τόπος.
Ένας μικρός θύλακας που έχει απομείνει μόνο στο φαράγγι του Αγιώργη
και τη γύρω περιοχή, με μεγάλη περιβαλλοντική σπουδαιότητα που θα
πρέπει να προστατευθεί ως κόρη οφθαλμού.
Η αριά (Quercus ilex) ή και αζίλακας είναι είδος βελανιδιάς και δεν γνωρίζω
αν η ονομασία του χωριού Βελανίδια σχετίζεται με τα βελανίδια απο τις
αριές.

Πολύ ωραία η επισήμανση σου αδμιν.

Ποιός αλήθεια θα προστατέψει αυτόν τον τόπο;