Το ΕΚΠΑΖ και στα Βάτικα.

Σαν τα μανιτάρια ξεπετάγονται οι σταθμοί Α' Βοηθειών
του Ελληνικού Κέντρου Περίθαλψης Άγριων Ζώων,
στην Πελοπόννησο.

Ήδη οι σταθμοί έφθασαν τους 12.

Και στα Βάτικα σταθμός Α' Βοηθειών του ΕΚΠΑΖ, με
εθελοντή το Γενικό Γραμματέα της Τουλίπας Γιάννη Ψαρράκη.

Εδώ δείτε περισσότερα για τους σταθμούς του ΕΚΠΑΖ.

http://sites.google.com/site/ekpazpeloponnesou/home/poioi-eimaste/diktyo-stathmon-pelloponesou

Άντε να προοδεύουμε.

Γιατί σύντομα θα χρειαστούν πολλούς εθελοντές

τα άγρια ζώα.

Ναί.
Μέχρι τώρα το πρόβλημα κύρια ήταν οι κυνηγοί
που τουφεκούσαν γεράκια και μπούφους.

Αλήθεια με το κυνήγι τι γίνεται;

Σήμερα ο συμπατριώτης μας Γεώργιος Αρώνης από
τους Αγίους Αποστόλους βρήκε σε χτήμα μεγάλο νυχτόβιο αρπακτικό
που δεν ήταν σε θέση να πετάξει.
Το μετέφερε στην πλατεία του χωριού όπου έγινε αντικείμενο περιέργειας
και θαυμασμού.
Αργότερα ειδοποιήθηκε ο εθελοντής του σταθμού Α΄ Βοηθειών των Βατίκων του
Ελληνικού Κέντρου Περίθαλψης Άγριων Ζώων, Γιάννης Ψαρράκης ο οποίος και
παρέλαβε το νυκτόβιο.
Έπειτα από συνεννοήσεις με το δίκτυο Πελοποννήσου, και λόγω των δυσκολιών
εξυπηρέτησης από το ΚΤΕΛ λόγω των αργιών, αποφασίστηκε η ενεργοποίηση του
δικτύου εθελοντών για την μεταφορά του πτηνού.
Σε λίγη ώρα ο εθελοντής του σταθμού Βατίκων Γιάννης Ψαρράκης μετέφερε
το πτηνό στους Μολάους όπου περίμενε ο υπεύθυνος του ΕΚΠΑΖ Πελοποννήσου
Πέτρος Καπερναράκος για να το παραλάβει.
Η πρώτη διαπίστωση ήταν ότι πρόκειται περί μπούφου νεαρής ηλικίας και
αρκετά μεγαλόσωμου.
Το πουλί ήταν αφυδατωμένο και εξαντλημένο, χωρίς να φέρει σημάδια τραυματισμού.
Η αρχική εκτίμηση είναι ότι ο μπούφος είναι δηλητηριασμένος, και δέχθηκε πρόθυμα τις
πρώτες βοήθειες.
Ελπίζεται ότι ο μπούφος θα καταφέρει να το ξεπεράσει, και εφόσον αποθεραπευθεί
και είναι σε θέση να ενταχθεί στο φυσικό του περιβάλλον, θα επιστρέψει στα Βάτικα
προκειμένου να απελευθερωθεί στο γνώριμο σε αυτόν φυσικό του χώρο.

Ευτυχως που επεσε σε καλα χερια το νυχτοβιο.Καποιοι τα σωζουν ενω αλλοι τα σκοτωνουν. Με οπλα ,δολωματα ή απλά με την αμελεια ή αδιαφορια τους. Ο ανθρωπος ποτε επιτελους θα καταλαβει οτι δεν ειναι εξω απο την φυση , ειναι αναποσπαστο κομματι της. Μαζι με ολα τα αλλα πλασματα του θεου. Μπραβο στους ανθρωπους που βοηθησαν στην προσπαθεια διασωσης του πτηνου. Μακαρι να σωθει και να σταλει πισω εδω για απελευθερωση.

Αληθινά μπράβο σε όσους ανθρώπους ευαισθητοποιούνται στην
υπόθεση αυτή.
Διαβάζοντας το θέμα συνειδητοποιούσα την ψαλίδα που υπάρχει
μεταξύ των ανθρώπων.
Για τους περισσότερους απο εμάς η σκέψη θα ήταν "έλα μωρέ, ένα πουλί
λιγότερο δεν φτώχυνε η Φύση".

Απο την άλλη ενεργοποιήθηκε ένας ολόκληρος μηχανισμός εθελοντών,
άφησαν ίσως δουλειές τους, ξόδεψαν βενζίνες, εκτέθηκαν σε
οδικούς κινδύνους, προκειμένου να μη χαθεί ένα πουλί.
Και όταν απο κάποιους ανθρώπους γίνεται αυτός ο αγώνας δρόμου, για να μη χάσει το οικοσύστημα ένα πουλί, κάποιοι άλλοι με ελαφρά τη
συνείδηση βάζουν υπογραφές και γεμίζουν τα βουνά ανεμογεννήτριες -
φονικές μηχανές, απλά θεωρώντας τα πουλιά που σκοτώνουν
"παράπλευρες απώλειες".

Το θεμα πρασινη αναπτυξη αποτελει πραγματικο παραδοξο. Να αναγονται οι ανεμογεννητριες σε υποθεση δημοσιου συμφεροντος. Να σκοτωνονται πουλια, νυχτεριδες ,εντομα και τα αιολικα παρκα να θεωρουνται καλα για το περιβαλλον.

Πολύ όμορφο πουλί.

Απο τα μάτια του δεν φαίνεται να είναι και ότι δηλώνει
το όνομα του.

Μακάρι να μην πάνε χαμένες οι προσπάθειες όσων πάσχισαν.

Υπάρχει κάποιο νεότερο;

Δυστυχώς τα νέα δεν ήταν καλά για τον μπούφο.

Το άτυχο πουλί δεν άντεξε και δεν το ξεπέρασε.
Φαίνεται πως η δηλητηρίαση ήταν ισχυρή, ίσως και
ο χρόνος που είχε χαθεί ήταν πολύς.

Σίγουρα η βιοποικιλότητα του οικοσυστήματος στον τόπο
έγινε πιο φτωχή.

IN MEMORIAM
Δυστυχώς το πτηνό δεν τα κατάφερε. Η προσπαθεια ομως διάσωσης αξιέπαινη.
Πρέπει όλοι να προσπαθήσουμε να διατηρήσουμε ότι απέμεινε. Αλήθεια τους ερωδιούς τους είδατε?Είναι μεταξύ Μαγγάνου και Νερατζιώνα. 20 περίπου πουλιά . Τα μισά μαύρα, τα άλλα λευκά . Αξίζει πραγματικά να τα θαυμάσετε

Κρίμμα, για την προσπάθεια και τη ζωή που δεν κερδήθηκε.

Πετούμενα στις λίμνες, και δεν κατέφθασαν ακόμη οι
κυνηγοί.

Αυτοί πυροβολούν όχι μόνο ότι πετάει, αλλά και ότι είναι
καρφωμένο στη γή.

Προχθές είδα μία μικρή πινακίδα που σημείωνε ένα μονοπάτι, και την
είχαν κάνει κόσκινο τα σκάγια.

Ειλικρινά, πολύ λυπήθηκα που το πουλί
δεν τα κατάφερε.

Κάποιος θα πεί εντάξει και τι έγινε;
Πουλί ήταν δεν ήταν άνθρωπος.

Εκεί μας οδηγεί η εγωϊστική αντίληψη μας, πως ο πλανήτης
ε'ιναι δικός μας, και όχι των ζώων και των πουλιών.

Όμως για τη λογική της Φύσης ίσως τα πράγματα να είναι διαφορετικά.
Για τη Φύση ίσως να είναι πιο αποδεκτό να πεθάνει ένας άνθρωπος
για να ζήσει ένας σκατζόχοιρος.

Λέω μπορεί.

Σήμερα είχαμε ένα δεύτερο περιστατικό περίθαλψης αρπακτικού
στην περιοχή.
Από χθές Πέμπτη στην περιοχή των Αγίων Αποστόλων και
κοντά στον οικισμό Σκλαβούνα, απο το Δημήτρη Ψαρράκη
βρέθηκε αρπακτικό πουλί που δεν ήταν σε θέση να πετάξει.

Σήμερα ειδοποιήθηκα για το περιστατικό και πήγα να παραλάβω
το πουλί.
Επρόκειτο για μία γερακίνα νεαρής ηλικίας, που φαινόταν ακόμη
να διατηρεί δυνάμεις.
Η γερακίνα δεν έδειχνε σημάδια τραυματισμού, και παρά την
αρχική (λογική) επιθετικότητα της, στη συνέχεια ήταν συνεργάσιμη,
και ανταποκρίθηκε στην παροχή των πρώτων βοηθειών.
Ήπιε με λαιμαργία το ζαχαρόνερο, σημάδι πώς το γεράκι ήταν
αφυδατωμένο.

Το πουλί ήδη έχει παραληφθεί σε καλή κατάσταση απο το σταθμό
της Σπάρτης, και αύριο ταξιδεύει για την Αίγινα.

Ελπίζουμε σύντομα να αποθεραπευθεί και να γίνει και πάλι
κυρίαρχος των αιθέρων των Βατίκων.

[img][/img][img][/img][img][/img][img][/img]

Μπράβο παιδιά.
Που με τις δράσεις σας δίνετε το στίγμα μιας διαφορετικής
περιβαλλοντικής αντίληψης.

Όλο το θέμα είναι πολύ συγκινητικό, αλλά ιδιαίτερα εμένα
με συγκίνησαν οι δύο τελευταίες φωτογραφίες, και τις
παρατήρησα πολλές φορές.

Στην πρώτη φωτογραφία που το γεράκι δέχεται την περιποίηση,
νομίζω πως η έκφραση του είναι διαφορετική.
Στο βλέμμα του υπάρχει μία ανησυχία, ίσως επιφυλακτικότητα,
ίσως και επιθετικότητα.
Στην τελευταία νομίζω πως η έκφραση και το βλέμμα είναι
διαφορετικά.
Η ματιά και η έκφραση του πουλιού είναι ήρεμη.
Φαίνεται πως η εμπιστοσύνη έχει κερδιθεί, και το πουλί
ήρεμο έχει αφεθεί στην ανθρώπινη φροντίδα.

Νομίζω είναι δύο φωτογραφίες μάθημα, ως πρός τον τρόπο
που ο άνθρωπος προσεγγίζει την άγρια Φύση, και πως αυτή
τον αποδέχεται.

Ίσως είναι χρήσιμη μία μικρή αναφορά στο συγκεκριμένο αρπαχτικό.

Η γερακίνα, επιστημονική ονομασία Buteo buteo, είναι απο
τα πιο κοινά αρπακτικά στην Ευρώπη.
Πολυτραγουδισμένο πουλί, σε δημοτικά, λαϊκά, αντιστασιακά
τραγούδια, στη χώρα μας.
"Μα εγώ δεν ζώ γονατιστός είμαι της γερακίνας γιός".
Επίσης με συχνές αναφορές σε μύθους, θρύλους, παραδόσεις.

Παρότι γεράκι, είναι περισσότερο αετόμορφο, και ζεί μέχρι τα
1700 μέτρα υψόμετρο.
Δεν είναι μεταναστευτικό πουλί, όμως το χειμώνα οι πληθυσμοί στη χώρα
αυξάνονται, απο πουλιά που έρχονται απο την Ευρώπη.

Αυτή που είναι λιγότερο γνωστή, είναι η οικολογική και
περιβαλλοντική σπουδαιότητα της γερακίνας.
Οι γερακίνες τρέφονται κυρίως με αρουραίους και ποντίκια,
σπανιότερα με έντομα, σκουλήκια, σαύρες, και ψοφίμια.
Προσφέρουν ανεκτίμητες υπηρεσίες στην αγροτική οικονομία,
εξολοθρεύοντας κάθε χρόνο τεράστιο αριθμό ποντικιών και
αρουραίων, σε ένα φυσικό ρυθμιστικό ρόλο.
Χωρίς τις γερακίνες και είδη αετών, οι τόποι θα ήταν ποντικόπληκτοι
με ότι συνέπειες αυτό συνεπάγεται.

Εύγε στην παρατηριτικότητα του Storm.

Πραγματαικά οι φωτογραφίες μιλάνε μόνες τους.

Αρκεί βέβαια να τις προσέξεις.

Σε σημερινή επικοινωνία που είχαμε με το κέντρο περίθαλψης
στην Αίγινα, μας πληροφόρησαν πως η γερακίνα περιθάλπεται
στην εντατική του κέντρου.

Σε 2-3 ημέρες θα έχουμε νεότερα για την κατάσταση της.

Δηλαδή είναι κρίσιμη η κατάσταση της γερακίνας;

Δεν είναι απόλυτο ότι είναι κρίσιμη.

Από όσο γνωρίζω κάθε πουλί ή ζώο που πηγαίνει
στο κέντρο, όποια και αν είναι η κατάσταση του, τις
πρώτες ημέρες για προληπτικούς λόγους το έχουν
στην εντατική.

Αξιοθαύμαστες οι προσπάθειες του ΕΚΠΑΖ και των εθελοντών,

αλλά όμως έχει νόημα αυτοί οι λίγοι να διασώζουν, και οι
πολλοί να σκοτώνουμε;

Λίγες μέρες μετά το περιστατικό της γερακίνας, χθές το απόγευμα
είχαμε και νέο περιστατικό στα Βάτικα με μπούφο.
Το νυχτόβιο αρπακτικό μας έφερε ο Σίμος Ψαρράκης, που
το βρήκε στην περιοχή του οικισμού της Σκλαβούνας.
Το πτηνό ήταν σε κακή κατάσταση, φαινόταν εξαντλημένο
πολύ, και επιπλέον μακροσκοπικά φαινόταν μόλυνση στα μάτια
(το ένα ήταν τελείως κλειστό).
Το πουλί δεν ανταποκρινόταν στις πρώτες βοήθειες, και δύσκολα
πήρε λίγο ζαχαρόνερο με πρωτεϊνη.

[img][/img][img][/img]

Ο μπούφος σήμερα με το πρωϊνό λεωφορείο θα ταξίδευε
για το κέντρο περίθαλψης.
Δυστυχώς όμως δεν τα κατάφερε, και τις πρωϊνές ώρες υπέκυψε.

Ευτυχώς τουλάχιστον πήγαν καλά τα πράγματα με το άλλο
περιστατικό στους Μολάους όπου οι εθελοντές του ΕΚΠΑΖ
περιέθαλψαν αετό που βρέθηκε σε δασος στον Πάρνωνα.
Ο αετός ανταποκρίθηκε στις πρώτες βοήθειες και φάνηκε γρήγορα
να ανακτά δυνάμεις.
Σε καλή κατάσταση ο αετός σήμερα ταξίδεψε πρός το κέντρο
περίθαλψης.

Ο αετός του Πάρνωνα περιθάλπεται στο κτίριο του ραδιοσταθμού
935 FM, στους Μολάους.


[img][/img]

Ο αετός παρελήφθησε χθες Κυριακή στις 1 το μεσημέρι από τον Αγιο Δημήτριο. Ο αετός τη στιγμή εκείνη ήταν εξαιρετικά αδύναμος. Όταν φθάσαμε στους Μολάους το ζώο ίσως και από τη ένεση νευρομπιόν, είχε ανακτήσει τις δυνάμεις του και στάθηκε μάλιστα αδύνατο να γίνει σ' αυτό δεύτερη ένεση νευρομπιόν...
Αρκεστήκαμε στο ζαχαρόνερο και όλο το βράδυ σταθήκαμε στο πλευρό του. Στις 4.30 τα ξημερώματα, ήπιε για τελευταία φορά ζαχαρόνερο από τα χέρια μας. Το ζώο ήταν πλέον πολύ ζωηρό και σε απόπειρα να το βγάλουμε από το κουτί του για να δούμε την κατάστασή του, κόντεψε να διαλύσει τα γραφεία του 935!
Στις 9 το πρωί έφυγε με λεοφωρείο του ΚΤΕΛ για Αίγινα.

Ενδιαφέρον έχει να δούμε λίγα πράγματα για την τοποθεσία που βρέθηκε.

Το αρπακτικό βρέθηκε στη διαδρομή Α. Δημήτριος - Μαρί, και συγκεκριμένα στη θέση "Μύλος του Θοδωρή". Πάνω από τον δρόμο βρίσκετε η κορυφή "Γιδοβούνι" τοποθεσία που θέλουν να εγκαταστήσουν αιολικά! Πολύ κοντά βρίσκετε και το Μπελεχέρι, η Κρεμαστή, το Χιονοβούνι, τα Πελετά κ.α.

ΕΟΕ και "ορνιθολόγοι" που πραγματοποιούν μελέτες για τις εταιρίες αιολικών, τονίζουν ότι στην περιοχή "δεν πετά ούτε σπιτζούρι"!!!!
Στην περιοχή Πελετών έχει φωτογραφηθεί ζεύγος αετών να πετά πάνω από τους δρόμους της αιολικής βιομηχανίας, που κατατρώνε σιγά σιγά το υπέροχο δάσος της περιοχής.

Ο άνθρωπος που μας παρέδωσε τον αετό, μας τόνισε ότι λίγα χιλιόμετρα πιο κάτω, στον ίδιο δρόμο (κοντά στον Άγιο Δημήτρη), μια εβδομάδα νωρίτερα είδε νεκρό αρπακτικό (ίσως μικρότερου μεγέθους) αγνώστων λοιπών στοιχείων. Το ζώο είχε πατηθεί πολλές φορές από αυτοκίνητα και έτσι ήταν αδύνατο να ξέρουμε τι ήταν. Το σίγουρο ήταν πως ήταν αρπακτικό.

Σχόλιο: Από ότι φαίνεται, οι ορνιθολόγοι της Ελλάδας έχουν πρόβλημα με τα μάτια τους!!!

Ξενυχτησμένος και άυπνος!
Γρηγόρης

Το ζώο ήταν πλέον πολύ ζωηρό και σε απόπειρα να το βγάλουμε από το κουτί του για να δούμε την κατάστασή του, κόντεψε να διαλύσει τα γραφεία του 935!

Γρηγόρη μήπως και προσπάθησε να κάνει εκπομπή και δεν
το αντιληφθήκατε;

Σίγουρα με τις λεγόμενες Μ.Κ.Ο είναι γνωστό το πρόβλημα.
Απλά αναπαράγουν την οικολογική αντίληψη του συστήματος.
Και προσπαθούν να περάσουν στον κόσμο την οικολογία του καναπέ,
που καμμία σχέση δεν έχει με Φύση.

Και εδώ καταδεικνύεται η διαφορά της οικολογικής μας συνείδησης.

Όταν για την σωτηρία έστω και ενός πουλιού ενεργοποιείται ολόκληρο
δίκτυο εθελοντών, διαθέτοντας ακόμη και τα αυτοκίνητα τους για
έγκαιρη μεταφορά, ξοδεύοντας βενζίνες, χρόνο απο τη δουλειά τους,
εκθέτοντας τους εαυτούς τους και τα οχήματα τους σε οδικούς
κινδύνους, οι άλλοι τα δεκάδες ή εκατοντάδες πουλιά που θα σκοτωθούν
απο τις ανεμογεννήτριες, τα θεωρούν απλά παράπλευρες απώλειες.

Οπωσδήποτε είναι ανησυχητικό ότι σε 3 μήνες είχαμε 3
περιστατικά στην ίδια περιοχή.

Και οπωσδήποτε είναι απώλεια για το οικοσύστημα της περιοχής
ότι χάθηκαν οι δύο μπούφοι.

Μένουμε στο θετικό των προσπαθειών διάσωσης, και ότι η δημοσιοποίηση τους έχει επιφέρει ένα σημαντικό όφελος.
Την ενημέρωση και ευαισθητοποίηση της τοπικής κοινωνίας.
Οι άνθρωποι πλέον ενδιαφέρονται.
Όταν αντιληφθούν περιστατικά μας ψάχνουν, μας ειδοποιούν, μας
βοηθούν, και έτσι φροντίζονται περιστατικά που πρίν περνούσαν
αδιάφορα και απαρατήρητα.
Και είναι βέβαιο ότι το ενδιαφέρον αυτό θα αναδείξει φυσικές αξίες,
μα και περιβαλλοντικά προβλήματα, και θα τοποθετήσει σε μία άλλη βάση
τη σχέση ανθρώπου και φύσης.

Μην ανησυχείτε.

Ευτυχώς που δεν κινδυνεύει η βιοποικιλότητα.