Αγριολούλουδα

Άλλη μια φωτογραφία που μας έστειλε η φίλη soula.

Πολύ ωραία φωτογραφία.

Πρέπει να είναι ορχιδέα, νομίζω.

Ναί είναι απο μία κατηγορία ορχιδεών, τις σεράπιες.

Αυτή είναι η serapia orientalis - σεράπια η ανατολική.

Το πρώτο θέμα του φόρουμ και πάλι κόλλησε.

Δύο βδομάδες χωρίς λουλουδικό.

Ποιόν να τσιγκλίσουμε;

Στείλτε λουλούδια στον αδμιν για να αναγκαστεί
να τα δημοσιεύει.

Έχεις δίκιο.

Φαίνεται πως το θέμα αυτό είναι το περιβόλι
του Φόρουμ.

Ένα αγριολούλουδο που ανθίζει αυτή την εποχή.

CISTUS CRETICUS - Κίστος ο κρητικός.

Οι κίστοι λέγονται και λαδανιές. Στα Βάτικα είναι γνωστές
περισσότερο ως κουνούκλες.
Χαρακτηριστικό είναι το άνθος του που μοιάζει σαν να είναι
τσαλακωμένο.
Είναι αρωματικό φυτό και εκκρίνει μία ρητίνη, το λάδανο,
που απο την αρχαιότητα συλλεγόταν για τις φαρμακευτικές
ιδιότητες.

Στην Ελλάδα καταγράφονται 4 είδη κίστων, και τα Βάτικα
τους έχουν και τους 4.

[img][/img]

Είναι το ίδιο με το λάβδανο;

Όχι Storm.

Το λάβδανο είναι οπιούχος ουσία.

Έχει χρησιμοποιηθεί στην ιατρική ως παυσίπονο - αναισθητικό,
σε χειρουργικές επεμβάσεις.

Αν και στο αρχείο μου έχω αρκετές φωτογραφίες απο παπαρούνες,
η ομορφιά τους με παρακίνησε για μία ακόμη φωτογράφιση.

Papaver rhoeas - Παπαρούνα η ροιάς.

Η πιο γνωστή απο τις παπαρούνες, που το άνθος της αποτελείται
απο 4 μεγάλα πέταλα, με έντονο κόκκινο χρώμα, που τις
περισσότερες φορές στη βάση τους φέρουν μαύρη κηλίδα.
Η συγκεκριμένη δεν φέρει.

Η κωδία (κάψα που φέρει τους σπόρους) βρίσκεται στο κέντρο του
άνθους και περιτριγυρίζεται απο πολλούς στήμονες με μαύρους
ανθήρες.

[img][/img]

Η έκπληξη ήταν όταν ανάμεσα στο λιβάδι με τις παπαρούνες,
βρήκα και ένα φυτό παπαρούνας με λευκά πέταλα.

Γνώριζα ότι σπάνια συναντάς λευκή παπαρούνα, και τώρα
είχα την τύχη να την συναντήσω.

Σε αντίθεση με τις άλλες παπαρούνες που έχουν μαύρους ανθήρες
και στήμονες, σε αυτήν ήταν κίτρινοι.

[img][/img]

Ε τι; Όλα τα έχει ο τόπος των Βατίκων.

Πως θα μπορούσε να του λείπει αυτό;

Ένα βερμπάσκο που αυτή την εποχή βλέπουμε ανθισμένο.

Verbascum sinuatum - Βερμπάσκο το κολπώδες

[img][/img]

Αρώματα καλοκαιριού.

Ας μιλήσουμε λίγο για Χειλανθή.
Ειδικά για θρούμπη και θυμάρι.
Δύο συγγενικά φυτά με ίδιο περίπου άρωμα,
αλλά διαφορετικά το ένα απο το άλλο.

Satureja thymbra - Σατουρέγια η θύμπρα (θρούμπη).

Πολύκλαδο τριχωτό φρύγανο, με άρωμα παρόμοιο με του θυμαριού.
Αρκετοί κτηνοτρόφοι και μελισσοκόμοι το συγχέουν με το θυμάρι.
Εκτός απο τα φύλλα που είναι αντωοειδή, αυτό που κάνει να ξεχωρίζει
η θρούμπη απο το θυμάρι, είναι πως τα άνθη αναπτύσσονται σε
σπονδύλους.
Μελισσοκομικό φυτό, που χρησιμοποιείται και ως άρτυμα στη μαγειρική.


[img][/img]

Κάπου είχα διαβάσει πώς κάποιος ελαιοπαραγωγός, μέσα στον
ελαιώνα του φύτευε τέτοια αρωματικά φυτά, ανάμεσα
στα ελαιόδεντρα.

Το άρωμα τους περνούσε στο λάδι δίνοντας του εξαιρετικά
ποιοτικά χαρακτηριστικά.

Thymus capitatus - Θύμος ο κεφαλωτός ( θυμάρι ).

Το πιο κοινό και το πιο σημαντικό απο τα είδη θυμαριού.
Υπεύθυνο για το καλύτερο μέλι στον κόσμο.
Πολύκλαδος κεφαλόμορφος θάμνος.
Τα άνθη σχηματίζουν κωνοειδή κεφάλια, και βάφουν το
φυτό ρόδινο.
Χαρακτηριστικοί είναι οι μεγάλοι στήμονες στα άνθη.

[img][/img]

Nerium oleander – Νήριο η ροδοδάφνη ή πικροδάφνη
Κλάση: Δικοτυλήδονο
Οικογένεια: APOCYNACEAE
Γένος: Νήριο
Είδος: Oleander

Οι γνωστές μας πικροδάφνες είναι ένας εντυπωσιακός θάμνος, με οξύληκτα λογχοειδή φύλλα που αναπτύσσονται σε σπονδύλους ανά 3.
Τα άνθη τους είναι μεγάλα ρόδινα και αναπτύσσονται σε ομάδες στις άκρες των βλαστών.
Κοινό φυτό σε ρεματιές και φαράγγια.
Το βρίσκουμε και σε καλλιεργούμενες ποικιλίες, όπου καλλιεργείται για διακοσμητικούς λόγους, κυρίως σε συστοιχίες στις άκρες δρόμων.
Στις καλλιεργούμενες ποικιλίες τα άνθη μπορεί να είναι ρόδινα ή λευκά.
Η καταγωγή του φυτού είναι από την Κολχίδα, και είναι γνωστό από παλιά ως δηλητηριώδες φυτό για τα ζώα.
Ακόμη και στα τελευταία χρόνια έφραζαν τις ποντικότρυπες με φύλλα πικροδάφνης.
Τα ποντίκια προσπαθώντας να φάνε τα φύλλα της πικροδάφνης δηλητηριαζόταν και ψοφούσαν.
Ο Διοσκουρίδης το χρησιμοποιούσε για θεραπευτικούς σκοπούς στους ανθρώπους, δίνοντας φύλλα πικροδάφνης μέσα σε κρασί για να αντιμετωπίσει δαγκώματα δηλητηριωδών ζώων.
Ανθίζει στις αρχές του καλοκαιριού.

[img][/img]

Γνωρίζει κανείς γιατί η Κολχίδα θεωρείται πατρίδα
δηλητηριωδών φυτών;

Τα δηλητηριώδη βότανα θεωρούνται (μυθολογικά) βότανα της
μάγισας Εκάτης, που συνδέεται με την Κολχίδα.

Υπάρχουν πολλές εκδοχές για την Εκάτη.
Αυτή που τη συνδέει με τα βότανα, θεωρεί πως
ο Πέρσης και ο Αιήτης ήταν αδέλφια και γιοι του Ήλιου.
Βασίλεψαν ο μεν Αιήτης στην Κολχίδα και μέχρι τη Μαιώτιδα Λίμνη,
ο δε Πέρσης στην Ταυρική Χερσόνησο.
Ο Πέρσης παντρεύτηκε την Αστερία και απέκτησαν την Εκάτη,
η οποία έγινε κυνηγός, αλλά απάνθρωπη κυνηγός.
Όταν δεν έβρισκε θηρία, σκότωνε ανθρώπους.
Ζώντας στο δάσος παρατηρούσε τις ενέργειες των φυτών και έφτιαχνε θανάσιμα φάρμακα.
Με αυτά φαρμάκωσε τον πατέρα της και του πήρε το βασίλειο.
Παντρεύτηκε το θείο της Αιήτη και γέννησε την Κίρκη, τη Μήδεια και τον Αιγιαλέα.
Ονομάσθηκε θεά της μαγείας επειδή γνώριζε καλά τα φαρμακευτικά βότανα.
Μυθολογείται πως με βότανα της Εκάτης η Μήδεια σκότωσε
τα παιδιά της.

Σε κάποιο σημείο είχαμε γράψει πως η Τουλίπα Γουλιμή μαζί με
τη Linaria hellenica, και ένα είδος θυμαριού με λευκά άνθη,
ανακαλύφθηκαν ως ενδημικά του τόπου απο τον Βοτανολόγο
Κωνσταντίνο Γουλιμή ο οποίος απο το 1954 μέχρι το 1959 είχε
επισκεφθεί την περιοχή 7 φορές.

Στις εξερευνήσεις του αυτές ο Κωνσταντίνος Γουλιμής είχε καταγράψει
150 άγρια φυτά, έναν κατάλογο τον οποίο δυστυχώς αγνοούμε , και
ελπίζουμε να υπάρχει.
Με ιδιαίτερη χαρά πληροφορηθήκαμε πως κατά τις επισκέψεις αυτές
ο Γουλιμής ήταν σε επαφή με ανθρώπους τους τόπου τους οποίους
χρησιμοποιούσε ως οδηγούς προσφέροντας του πολύτιμες πληροφορίες
και βοήθεια.
Εκτός των επαφών αυτών υπήρξε και αλληλογραφία του αείμνηστου
Γουλιμή, η οποία έχει διασωθεί 55 χρόνια μετά απο συγγενικά πρόσωπα.

Τα έγγραφα αυτά αποτελούν σημαντικά οικογενειακά κειμήλια, αλλά
παράλληλα και χειροπιαστά ντοκουμέντα της ιστορίας του τόπου.

Μας εδόθη η υπόσχεση πως θα μας δοθούν αντίγραφα της αλληλογραφίας
Γουλιμή, και εφόσον αυτό γίνει θα δημοσιεύσουμε τα ντοκουμέντα
αυτά απο το φόρουμ της ΤΟΥΛΙΠΑΣ, τιμώντας τη μνήμη του Κωνσταντίνου
Γουλιμή και του (των) Βατικιώτη (τών) που τον βοήθησαν στο σημαντικό
του έργο για την καταγραφή και μελέτη της χλωρίδας των Βατίκων.

Η αλληλογραφία που έχει διασωθεί είναι μεταξύ του Κωνσταντίνου
Γουλιμή και του Εμμανουήλ Αλειφέρη απο το Λάχι, που ευτυχώς
διέσωσε ο γιός του, Νίκος Αλειφέρης Πρόεδρος του Συλλόγου Λαχιωτών,
ως οικογενειακά κειμήλια, και αποδεικνύονται και πολύτιμα ιστορικά στοιχεία για τον τόπο.
Το γράμμα αυτό είναι στις 28-7-1955, 55 χρόνια πρίν απο σήμερα,
και ο Βοτανολόγος υπενθυμίζει τις οδηγίες που είχε δώσει για την
αποξήρανση και αποστολή των αποξηραμένων φυτών.

[img][/img]

Ωραία!!!

Κομμάτια απο την ιστορία του τόπου, που αλλοιώς
θα είχαν χαθεί.

όπως έχουν χαθεί και τόσα άλλα.

Τώρα θα πείς και πόσους μπορεί να ενδιαφέρει η Ιστορία
και το παρελθόν.
Εδώ παραιτηθήκαμε από το παρόν και το μέλον.

Σωστός ο Nostos!!

Πραγματικά παραιτηθήκαμε απο το παρόν και το μέλλον.

Η υπόθεση επαληθεύει την ιστορία του βάτραχου.

Αλλά αυτό είναι αντικείμενο άλλης θεματικής ενότητας.

Τι είναι η ιστορία του βάτραχου;

Αυτό που αναφέρετε ότι μοιάζει με κρόκο και είναι χαμηλό με λεπτά και μεγάλα φύλλα είναι romulea bulbocodium.

Καλώς τον και ας άργησε.

Εκεί πιο κάτωστη Σπηλαιολογία,έχει κάτι ορφανά θέματα.

Έχω φτιάξει τη σελίδα μου με βάση δεδομένων αν έχετε προσέξει στην αλλαγή της. Σε λίγο θα αναρτήσω 300 σπήλαια περίπου σε αυτήν της Περιοχής Επιδαύρου Λιμηράς και ξεκινάμε άλλα 200 σπήλαια από Κρεμαστή μέχρι Μαλέα για εξερεύνησή τους. Τη πρώτη Κυριακή του Οκτωβρίου αν είμαστε καλά παίρνουμε τα βουνά γιατί μας περιμένουν. Όποιοι θέλουν να βρεθούν κοντά μας μπορούν να έλθουν.